Nieoperacyjne leczenie żylaków – pojęcie to może być czasem mylnie odczytywane. Powodem tego jest fakt, że w leczeniu żylaków i telangiektazji będących objawami przewlekłej choroby żylnej stosuje się równocześnie wiele metod terapeutycznych wzajemnie się uzupełniających i prowadzących do poprawy stanu krążenia żylnego. Część z nich to metody nieoperacyjne. Takie skojarzone działanie pozwala na uzyskanie najlepszych efektów leczenia. Przykładowo – najlepszym modelem postępowania leczniczego w przypadku żylaków (jeśli to możliwe w konkretnej sytuacji) jest zastosowanie małoinwazyjnej, endowaskularnej metody ich usunięcia zabiegowego (operacyjnego), np. przy użyciu lasera, fal radiowych, pary wodnej czy kleju a następnie dalsze leczenie przewlekłej choroby żylnej. Dopiero tutaj można mówić o leczeniu nieoperacyjnym we właściwym znaczeniu. Zwraca się uwagę na styl życia (aktywność ruchowa, odpoczynek, ćwiczenia eliminujące zastój żylny, ubranie i obuwie), sport i aktywny wypoczynek, czynniki ryzyka i niezalecane zajęcia, jak np. dźwiganie ciężarów. Możemy wdrożyć fizykoterapię czy leczenie uzdrowiskowe. Drobne zmiany żylne na skórze, tzw. telangiektazje czy żyły siatkowate leczymy stosując takie metody nieoperacyjne, jak skleroterapia czy laseroterapia.

Na każdym etapie rozwoju przewlekłej choroby żylnej w jej leczeniu możliwe i najczęściej wskazane jest zastosowanie terapii uciskowej, czyli kompresjoterapii oraz leczenie farmakologiczne, czyli farmakoterapia. To są także elementy nieoperacyjnego leczenia choroby żylnej, w której żylaki mogą stanowić tylko jeden z objawów.

Leki flebotropowe

Venoactive drugs, flavonoid therapy – obecnie większość leków flebotropowych zawiera w swoim składzie substancje pochodzenia roślinnego z grupy flawonoidów. Stosuje się je w terapii przewlekłej choroby żylnej oraz guzków krwawniczych (hemoroidów).

Niedobór flawonoidów objawia się kruchością naczyń i wzmożoną przepuszczalnością ich ścian.  W przeszłości flawonoidy określano mianem „witamina P” lub „czynnik P” (przepuszczalność)

Inne grupy leków, to saponiny (escyna, wyciągi z kasztanowca, wyciągi z Ruscus i Centella asiatica), inne wyciągi roślinne (z czarnej jagody, z pestek winogron, z Ginkgo biloba), substancje syntetyczne (dobesylan wapnia) i pozostałe leki

Na podstawie wyników badań ankietowych dotyczących jakości życia pacjentów stwierdzono, że istotny problem stanowi zmęczenie, uczucie ciężkości i bolesności kończyn odczuwane w godzinach wieczornych, zwłaszcza przez osoby, które w pracy dłużej siedzą lub stoją w bezruchu. Leki flebotropowe stosowane w takiej sytuacji z rozmysłem, w odpowiednich dawkach i w sposób nieciągły, pozwalają na wyraźnie zmniejszenie odczuwanych dolegliwości i redukują odczucie bólu.

leki-flebotropowe-tabletki

Leki te stosuje się przede wszystkim u pacjentów z przewlekłą chorobą żylną kończyn dolnych z objawami czynnościowymi. Służą one głównie do zwalczania bólu pochodzenia żylnego oraz mikro obrzęków w przebiegu przewlekłej choroby żylnej. Zmniejszają natężenie takich dolegliwości, jak świąd skóry podudzi, parestezje czy nocne kurcze łydek. Działają one na poziomie śródbłonka naczyń i sieci naczyń włosowatych, regulują przebieg procesów histochemicznych oraz zjawisk reologicznych (poprawa przepływu włośniczkowego i i żylnego), poprawiają krążenie limfatyczne i zmniejszają nasilenia odczynu zapalnego. Leki flebotropowe stosuje się w odpowiednich dawkach co najmniej przez miesiąc. W razie potrzeby leczenie można powtarzać nawet kilka razy w roku.

Leki te są również stosowane wspomagająco w terapii zespołu pozakrzepowego oraz  w czasie długich podróży samolotem (zapobiegają obrzękom).

Stosowane są także w zespole napięcia przedmiesiączkowego, w przypadku bólu i obrzęków kończyn dolnych – podaje się je w czasie dwóch ostatnich tygodni cyklu miesiączkowego.

Leki flebotropowe nie są substytutem leczenia metodą ucisku elastycznego (kompresjoterapia) lub zamiennikiem regularnych ćwiczeń fizycznych, które bezpośrednio wpływają na działanie pompy mięśniowej łydek. Są jednak przez niektórych pacjentów lepiej tolerowane, a na pewno są równie skuteczne w łagodzeniu bólu. Obie metody terapii wzajemnie się uzupełniają.

Leków flebotropowych nie stosuje się ani w celu leczenia, ani zapobiegania powstawaniu żylaków.
Nie podaje się ich również, aby rozwiązać problemy natury czysto estetycznej.

Biorąc pod uwagę przyczyny powstawania i rozwoju przewlekłej choroby żylnej, na każdym jej etapie (dotyczy to szczególnie żylaków) stosujemy leczenie skojarzone, przy równoczesnym użyciu kilku spośród opisanych na naszym portalu metod, m.in. leczenie endowaskularne, leczenie chirurgiczne, skleroterapia, laseroterapia czy kompresjoterapia. Farmakoterapia, jako element leczenia nieoperacyjnego (niezabiegowego) jest zawsze ważnym uzupełnieniem terapii choroby żylnej. Tylko takie postępowanie lecznicze, poprzedzone dokładną diagnostyką (konieczne badanie USG Duplex Doppler) może przynieść widoczne efekty zadowalające flebologa i jego pacjenta.